Կարինե ԱԼԱՎԵՐԴՅԱՆ / ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏԻ ՎԱՀՐԱՄ ՓԱՓԱԶՅԱՆԻ ԱՆՎԱՆ ՊԵՏԱԿԱՆ ԴՐԱՄԱՏԻԿԱԿԱՆ ԹԱՏՐՈՆԻ ՆՇԱՆԱՎՈՐ ԱՐՎԵՍՏԱԳԵՏՆԵՐԸ.

ՄԵՐՕՐՅԱ ԹԱՏՐՈՆԻ ՆՎԻՐՅԱԼՆԵՐԸ

 

Ա. ԳԵՂԱՐՎԵՍՏԱՍՏԵՂԾԱԳՈՐԾԱԿԱՆ ԱՆՁՆԱԿԱԶՄ

 

ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ ՌՈՒԶԱՆՆԱ ՍՈՒՐԵՆԻ

Պարգևատր­վել է ՀՀ մշա­կույ­թի նա­խա­րա­րու­թյան «Ոս­կե մե­դա­լով» (2019 թ.):

Ծն­վել է 1989 թ. հու­լի­սի 25-ին ԼՂԻՄ Աս­կե­րա­նի շր­ջա­նի Պա­տա­րա գյու­ղում: Ու­թամ­յա դպ­րոցն ավար­տել է տե­ղում` 2005 թ., իսկ միջ­նա­կար­գը` Ստե­փա­նա­կեր­տի թիվ 2 միջ­նա­կարգ դպ­րո­ցում` 2007 թ.: Նույն թվա­կա­նին ըն­դուն­վել է Երևանի մե­նեջ­մեն­թի հա­մալ­սա­րա­նի իրա­վա­բա­նա­կան ֆա­կուլ­տե­տը, որն ավար­տել է 2011 թ.: Ըն­թացս սո­վո­րել է նաև Ստե­փա­նա­կեր­տի պետդ­րամ­թատ­րո­նի դե­րա­սա­նա­կան ստու­դի­ա­յում (2008-2010 թթ.), իսկ 2009 թ-ից մի­ա­ժա­մա­նակ աշ­խա­տել է որ­պես դե­րա­սա­նու­հի: Խա­ղա­ցել է Բեր­տա (Կ. Դա­նի­ել­յան` «Տո լաճ տնա­վեր»), Թա­գու­հի (Ա. Վա­նո­յան` «Եր­ջան­կու­թյան նետ»), Շո­ղիկ (Ա. Սանթ­րոս­յան` «Հրաշ­ա­գործ ծա­ղի­կը»):

2010-2014 թթ. սո­վո­րել է Երևանի թատ­րո­նի և կի­նո­յի պե­տա­կան ինս­տի­տու­տի բա­կա­լավ­րի­ա­տում` «Դրա­մա­տի­կա­կան թատ­րո­նի ռե­ժի­սու­րա» մաս­նա­գի­տու­թյամբ` Ե. Ղա­զանչ­յա­նի ար­վես­տա­նո­ցում: 2016 թ. գե­րա­զան­ցու­թյամբ ավար­տել է նույն ինս­տի­տու­տի նույն բաժ­նի մա­գիստ­րա­տու­րան:

Ու­սում­նա­ռու­թյան տա­րի­նե­րին Երևանի քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նի Պա­տա­նի հան­դի­սա­տե­սի թատ­րո­նում բեմադրել է Մ. Տվենի «Թոմ Սո­յե­րի ար­կած­նե­րը», Ստե­փա­նա­կեր­տի պետդ­րամ­թատ­րո­նում` Էդ. դե Ֆի­լի­պոյի «Ծննդ­յան տո­նե­րը սին­յոր Կուպ­յե­լո­յի տա­նը» պիեսները: 2016թ. հրա­վիր­վել է աշխատելու Ստե­փա­նա­կեր­տի Վ. Փա­փազ­յա­նի ան­վան պետդ­րամ­թատ­րո­նի գե­ղար­վես­տա­կան ղե­կա­վար: Հեղինակել է. Յու. Գրուշ­ա­ս` «Սեր, ջազ, սա­տա­նա», Վ. Օվ­յա­ն` «Աշ­խար­հը Լոռ­վա ձո­րե­րում», Ա.Պուշ­կի­ն` «Եվ­գե­նի Օնե­գին», Վ. Շեքս­պի­ր` «Ռո­մե­ո և Ջու­լի­ետ», Հ. Ավագյան` «Լուսաբացից առաջ» բեմա­դրու­­թյուն­նե­րը:

 

 

ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ ՄԱՐԻԱ ՎԼԱԴԻՄԻՐԻ

Ծն­վել է 1986 թ. նո­յեմ­բե­րի 20-ին, ք. Ստե­փա­նա­կեր­տում: 2003 թ. ավար­տել է քա­ղա­քի  թիվ 7 միջն. դպ­րո­ցը: Դպ­րո­ցա­կան տա­րի­նե­րին հա­ճա­խել է ման­կա­պա­տա­նե­կան ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան կենտ­րո­նի թա­տե­րա­կան խմբա­կը:

2003-2008 թթ. սո­վո­րել և ավար­տել է Երևանի թատ­րո­նի և կի­նո­յի պե­տա­կան ինս­տի­տու­տի ռե­ժի­սո­րա­կան բա­ժի­նը` ստա­նա­լով թատ­րո­նի ռե­ժի­սո­րի որա­կա­վո­րում (ղեկ.` Մա­յիս Ռա­ֆա­յել­յան):

2008 թվա­կա­նից որ­պես բեմադրող ռե­ժի­սոր աշ­խա­տում է Ստե­փա­նա­կեր­տի Վ. Փա­փազ­յա­նի ան­վան պե­տա­կան դրա­մա­տի­կա­կան թատ­րո­նում: Մի­ա­ժա­մա­նակ 2008-2011 թթ. բե­մա­կան խոսք է դա­սա­վան­դել Ստե­փա­նա­կեր­տի պետդ­րամ­թատ­րո­նի դե­րա­սա­նա­կան ստու­դի­ա­յում, իսկ 2013-2019 թթ.` Երևանի թատ­րո­նի և կի­նո­յի պե­տա­կան ինս­տի­տու­տի Գո­րի­սի բա­ժան­մուն­քի Շուշ­ի­ի մաս­նաճ­յու­ղի դե­րա­սա­նա­կան ֆա­կուլ­տե­տում:

Կ. Կա­րա­պետ­յա­նի ուշ­ագ­րավ բե­մադ­րու­թյուն­նե­րից են. Գ.Խանջ­յան` «Ավե­րակ­նե­րի պա­հակ­նե­րը» (2008 թ.), Հ. Հա­կոբ­յան` «Սե­րը ճամ­փեզ­րին» (2009 թ.), Ե. Շվարց` «Սառ­ցե թա­գու­հին» (2010 թ.),                   Մ. Կամոլե­տի` «Ֆրան­սի­ա­կան սի­րաշ­փոթ» (2015 թ.), Թ. Ու­իլ­յամս` «Կա­տուն շի­կա­ցած տա­նի­քին» (2017 թ.), Ա. Տոլս­տոյ` «Բու­րա­տի­նո­յի ար­կած­նե­րը (2018 թ.):

Մ. Կա­րա­պետ­յա­նը հանդես է գալիս նաև որպես դերասանուհի: Հիշ­ար­ժան դե­րա­կա­տա­րում­նե­րից են. Աղ­ջիկ` «Ավե­րակ­նե­րի պա­հակ­նե­րը» (2008 թ.), Սյու­զի` «Սե­րը ճամ­փեզ­րին» (2009 թ.), Կին` Ս. Խա­լա­թյան «Սե­րը պա­հա­րան չի հարց­նում»:

 

 

 ԱԼԱՎԵՐԴՅԱՆ ԿԱՐԻՆԵ ԻՍԱՀԱԿԻ

 

ԼՂՀ մշա­կույ­թի վաս­տա­կա­վոր գոր­ծիչ (2015 թ.), ար­ժա­նա­ցել է ԼՂՀ կա­ռա­վա­րու­թյան Եղիշ­ե­ի ան­վան ամե­նամ­յա մր­ցա­նա­կի (2008 թ.), ՀԹԳՄ Ոս­կե մե­դա­լի (2012 թ.), ԱՀ ՄԵՀԶ նա­խա­րա­րու­թյան Իսա­հակ Ալա­վերդ­յա­նի ան­վան մր­ցա­նակի (2019 թ.):

Թա­տե­րա­գետ, լրագ­րող Կա­րի­նե Իսա­հա­կի Ալա­վերդ­յա­նը ծն­վել է 1952 թ. մար­տի 31-ին ԼՂԻՄ Ստե­փա­նա­կերտ քա­ղա­քում£ 1969 թ. Ոս­կե մե­դա­լով ավար­տել է Ստե­փա­նա­կեր­տի Ե. Չա­րեն­ցի ան­վան թիվ 7 միջն. դպ­րո­ցը, իսկ 1976-ին գե­րա­զան­ցու­թյամբ` Ստե­փա­նա­կեր­տի ման­կա­վար­ժա­կան ինս­տի­տու­տի լեզ­վա­գրա­կան բա­ժի­նը£ 1977-1980 թթ. աշ­խա­տել է ԼՂԻՄ հե­ռուս­տա­ռա­դի­ո­յի մար­զա­յին կո­մի­տե­ում որ­պես թո­ղարկ­ման խմ­բա­գիր£

1980-1982 թթ. սո­վո­րել է Բաք­վի բարձ­րա­գույն կու­սակ­ցա­կան դպ­րո­ցում, որն ավար­տե­լուց`                  1982-1990 թթ. պաշ­տո­նա­վա­րել է Կոմունիստական կու­սակ­ցու­թյան ԼՂԻՄ մարզ­կո­մի գա­ղա­փա­րա­խո­սու­թյան և քա­րոզ­չու­թյան բաժ­նում` հրա­հանգ­չի պաշ­տո­նում, զբաղ­վել է մշա­կույ­թի և լրատ­վու­թյան հար­ցե­րով£ 1991-1993 թթ. «Մաշ­տոց» հրա­տա­րակ­չու­թյան խմ­բա­գի­րն է եղել£

1993-1999 թթ. ծա­ռա­յել է ԼՂՀ պաշտ­պա­նու­թյան բա­նա­կում, պա­հես­տա­զո­րի ավագ լեյ­տե­նանտ է£              Կ. Ալա­վերդ­յա­նը ԼՂՀ ՊԲ «Մար­տիկ» զին­վո­րա­կան թեր­թի հիմ­նա­դիր­նե­րից է, նրա առա­ջին խմ­բա­գիրն է եղել 1993-1994 թթ.£ Որ­պես զին­վո­րա­կան լրագ­րող` հե­ղի­նա­կել է տասն­յակ հոդ­ված­ներ, ակ­նարկ­ներ Արցախ­յան հե­րո­սա­մար­տի քա­ջա­զուն­նե­րի մա­սին, իսկ հրա­դա­դա­րից հե­տո նրա գր­չի կի­զա­կե­տում են եղել հատ­կա­պես ազա­տա­մար­տիկ­նե­րի սո­ցի­ա­լա­կան և առող­ջա­պա­հա­կան հիմ­նախն­դիր­նե­րը£

1999 թ. աշ­խա­տում է Ստե­փա­նա­կեր­տի Վ. Փա­փազ­յա­նի ան­վան դրա­մա­տի­կա­կան թատ­րո­նում որ­պես գրա­կան-­գե­ղար­վես­տա­կան մա­սի վա­րիչ£ Հե­ղի­նակ է «Լե­ո­նիդ Հա­րու­թյուն­յան» (2000 թ.), «Իսա­հակ Ալա­վերդ­յան» (2001 թ.), «Ստե­փա­նա­կեր­տի Վ. Փա­փազ­յա­նի ան­վան պե­տա­կան դրա­մա­տի­կա­կան թատ­րոն-70» (2003 թ.), «Հայ բե­մի մե­ծա­համ­բավ վար­պետ­նե­րը և Ստե­փա­նա­կեր­տի Վ. Փա­փազ­յա­նի ան­վան թատ­րո­նը» (2003 թ.), «Բե­մար­վես­տի մեր վար­պետ­նե­րը» (2007 թ. Ա և 2009 թ. Բ հա­տոր­ներ), «Եր­կու լու­սա­վոր աստղ» (2015 թ.), «Թա­տե­րա­կան սևեռում­ներ… Մտեր­միկ անդ­րա­դարձ­ներ» (2016 թ.), «Արե­գա Պետ­րոս­յան» (2016 թ.),  «Ստե­փա­նա­կեր­տի Վ. Փա­փազ­յա­նի ան­վան պե­տա­կան դրա­մա­տի­կա­կան թատ­րո­նի տա­րեգ­րու­թյու­նը. 1932-2019 թթ.» (2019 թ.) գր­քե­րի£

Բազ­միցս կազ­մել է ար­վես­տա­գետ­նե­րի մա­սին պատ­մող բուկ­լետ­ներ, կազ­մա­կեր­պել և վա­րել է նրանց հո­բել­յա­նա­կան երե­կո­նե­րը, հան­րա­պե­տա­կան մա­մու­լում տպագ­րել է 120-ից ավե­լի հոդ­ված­ներ, ակ­նարկ­ներ Ստե­փա­նա­կեր­տի թատ­րո­նի, ար­վես­տի և մշա­կույ­թի այլ բնա­գա­վառ­նե­րի երախ­տա­վոր­նե­րի մա­սին£

2002-2005 թթ. ԼՂՀ հան­րա­յին ռա­դի­ո­յով վա­րել է «Բե­մար­վես­տի մեր վար­պետ­նե­րը» հե­ղի­նա­կա­յին հա­ղոր­դաշ­ա­րը, իսկ 2008-2009 թթ. ԼՂՀ հան­րա­յին հե­ռուս­տա­տե­սու­թյամբ` «Դի­մակ­ներ» հե­ղի­նա­կա­յին ծրա­գի­րը, որի խտաս­կա­վա­ռակ­նե­րը` «Բե­մար­վես­տի մեր վար­պետ­նե­րը» խո­րագ­րով, թո­ղարկ­վել են 2012 թ.£ ԼՂՀ մշա­կույ­թի և ար­վես­տի բնա­գա­վա­ռում ու­նե­ցած բե­ղուն գոր­ծու­նե­ու­թյան հա­մար ար­ժա­նա­ցել է ԼՂՀ մշա­կույ­թի և երի­տա­սար­դու­թյան հար­ցե­րի նա­խա­րա­րու­թյան (2009 թ., 2012 թ.), ԼՂՀ կր­թու­թյան և գի­տու­թյան նա­խա­րա­րու­թյան (2011 թ.), ԼՂՀ Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի (2012 թ.) պատ­վոգ­րե­րին£

 

Բ. ԴԵՐԱՍԱՆԱԿԱՆ ԱՆՁՆԱԿԱԶՄ

 

ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ ՔԱՋԻԿ ԱՐՍԵՆԻ

 

Ադր­բե­ջա­նա­կան ԽՍՀ վաս­տա­կա­վոր ար­տիստ (1982 թ.), ԼՂՀ ժո­ղովր­դա­կան ար­տիստ (2004 թ.), ԼՂՀ «Վա­չա­գան Բա­րե­պաշտ» մե­դա­լա­կիր (2008 թ.), ԼՂՀ կա­ռա­վա­րու­թյան Եղիշ­ե­ի ան­վան ամե­նամ­յա մր­ցա­նա­կի դափ­նե­կիր (2001 թ.), ԼՂՀ կր­թու­թյան, մշա­կույ­թի և սպոր­տի նա­խա­րա­րու­թյան կող­մից ճա­նաչ­վել է տար­վա լա­վա­գույն աս­մուն­քող (2006 թ.), պարգևատր­վել է ՀԹԳՄ Ոս­կե մե­դա­լով (2012 թ.), ԼՂՀ վար­չա­պե­տի հուշ­ա­մե­դա­լով (2013 թ.):

Ծն­վել է 1948 թ. հուն­վա­րի 12-ին ԼՂՀ Մար­տա­կեր­տի շր­ջա­նի Քո­լա­տակ գյու­ղում: Տար­րա­կան կր­թու­թյու­նը ստա­ցել է տե­ղի դպ­րո­ցում, այ­նու­հետև ավար­տել է Շուշ­ի­ի գիշ­ե­րօ­թիկ դպ­րո­ցը: Աշ­ա­կեր­տա­կան տա­րի­նե­րի երա­զան­քը` դե­րա­սան դառ­նալ, իրա­կա­նաց­րել է 1965 թվա­կա­նին` ըն­դուն­վե­լով Ստե­փա­նա­կեր­տի Մ. Գոր­կու (այժմ` Վ. Փա­փազ­յա­նի) ան­վան պե­տա­կան դրա­մա­տի­կա­կան թատ­րոն որ­պես դե­րա­սան: Շնոր­հիվ բնա­տուր շնորհ­քի, աշ­խա­տա­սի­րու­թյան, պար­տա­ճա­նա­չու­թյան, սո­վո­րե­լով վար­պետ դե­րա­սան­նե­րից և փոր­ձա­ռու ռե­ժի­սոր­նե­րից` հմ­տա­ցել է բե­մար­վես­տում, տա­րի­նե­րի ըն­թաց­քում ձեռք է բե­րել վար­պե­տու­թյուն և հան­դի­սա­տե­սի ու թա­տե­րա­խոս­նե­րի կող­մից գնա­հատ­վել ար­ժան­վույնս: 1972 թ. նա հեռակա ուսուցմամբ ավարտել է Մոսկվայի արվեստների ժողովրդական համալսարանի «Դերասանական արվեստ» բաժինը:

Ք. Հա­րու­թյուն­յա­նը բազ­մապ­լան դե­րա­սան է: Նրա լա­վա­գույն դե­րա­կա­տա­րում­նե­րից են. Սեյ­րան, Ոս­կան, Սա­ղա­թել (Ալ. Շիր­վան­զա­դե` «Նա­մուս», «Չար ոգի», «Պատ­վի հա­մար»), Համ­բո (Հ. Թու­ման­յան` «Գի­քո­րը»), Մու­րիկ (Լ. Մի­քա­յել­յան` «Վա­րազ­դատ»), Մի­քա­յել (Գ. Սուն­դուկ­յան` «Էլի մեկ զոհ»), Բե­լո­գու­բով (Ա. Օստ­րովս­կի` «Եկամ­տա­վոր պաշ­տոն»), Պա­վել (Յա. Օտ­չե­նաշ­եկ` «Ռո­մե­ոն, Ջու­լի­ե­տան և խա­վա­րը»), Վա­չա­գան (Խ. Ավագ­յան` «Անա­հիտ»), Ար­մեն (Գ. Յաղջ­յան` «Մի կա­թիլ արև»), Առ­լե­կին (Դ. Ռե­կար­դու` «Առ­լե­կի­նը ար­քա»), Աղա­բաբ Սա­նո­յան (Ս. Խա­լա­թյան` «Քա­ռա­սուն օր համ­բառ­նա­լուց առաջ»), Նա­զար (Գ. Տեր-Գ­րի­գոր­յան` «Զգուշ­ա­ցեք, նա դեռ կա»), Հա­սան Ջա­լալ (Մու­րա­ցան` «Ռու­զան»), Պատ­միչ (Վ. Օվ­յան` «Աշ­խար­հը Լոռ­վա ձո­րե­րում»), Մեծ հայ­րիկ (Թ. Ու­իլ­յամս` «Կա­տուն շի­կա­ցած տա­նի­քին»), Սարգսյան (Հ. Ավագյան` «Լուսաբացից առաջ») և այլն:

Ք. Հա­րու­թյուն­յա­նը իր ու­ժերը փոր­ձել է նաև ռե­ժի­սո­րա­կան աշ­խա­տան­քում, բե­մադ­րու­թյուն­ներ է հեղի­նա­կել ինք­նա­գործ թա­տե­րա­կան խմ­բե­րում, ինչ­պես նաև Ստե­փա­նա­կեր­տի պետդ­րամ­թատ­րո­նում. Ժ. Անանյան` «Լույս քեզ տեսնողին», Գ. Գևորգյան` «Սրտի հետ խաղ չեն անի», Վ. Օվյան` «Ակամա մեղավորներ» և այլն: Ար­ժա­նա­ցել է բազ­մա­թիվ պատ­վոգ­րե­րի և շնոր­հա­կա­լագ­րե­րի, իսկ 2015 թվա­կա­նին` Վա­նա­ձո­րում, պարգևա­տր­վել Հովհ. Աբել­յա­նի ան­վան հուշ­ա­մե­դա­լով` Հա­սան Ջա­լա­լի (Մու­րա­ցան` «Ռու­զան») դե­րա­կա­տար­ման հա­մար:

Դրվագային դերերում նկա­րա­հան­վել է Գ. Վար­դան­յա­նի «Ճա­կա­տա­գիր» (թուրք գա­ղա­փա­րա­խոս), Ջ. Ավե­տիս­յա­նի «Թևանիկ» (Ծե­րու­նի), «Ընդ­հատ­ված ման­կու­թյուն» (Ծե­րու­նի), Մ. Մկրտչ­յա­նի «Կյանք ու կռիվ» (Գե­որ­գի Աշ­ո­տո­վիչ), Ա. Աբա­դ­ի «Եվա» (Կաթ­նա­վա­ճառ), Ա. Գևորգ­յա­նի «Խորտ­կա­րա­նը ճամ­փեզ­րին» (Վա­րորդ) ֆիլ­մե­րում:

 

ԹՈՎՄԱՍՅԱՆ ՍՎԵՏԼԱՆԱ ԱՐԱՄԻ

 

ԼՂՀ վաս­տա­կա­վոր ար­տիստ (2004 թ.), ՀՀ «Մով­սես Խո­րե­նա­ցի» մե­դա­լա­կիր (2006 թ.), ԼՂՀ կր­թու­թյան, մշա­կույ­թի և սպոր­տի նա­խա­րա­րու­թյան կող­մից ճա­նաչ­վել է տար­վա լա­վա­գույն դե­րա­սա­նու­հի (2001 թ.), պարգևատր­վել է ՀԹԳՄ Ոս­կե մե­դա­լով (2011 թ.):

Ծն­վել է 1951 թ. հու­լի­սի 12-ին ԼՂԻՄ Աս­կե­րա­նի շր­ջա­նի Շոշ գյու­ղում: 1972 թ. ավար­տել է Ստե­փա­նա­կեր­տի կա­րուձևի մաս­նա­գի­տա­կան տեխ­նի­կու­մը, որից հե­տո աշ­խա­տան­քի է ըն­դուն­վել Ստե­փա­նա­կեր­տի Մ. Գոր­կու (այժմ` Վ. Փա­փազ­յա­նի) ան­վան թատ­րոն` որ­պես դե­րա­սա­նու­հի: 1974-1980 թթ. աշ­խա­տել է Կա­մո­յի (Գա­վա­ռի) Լ. Քա­լան­թա­րի ան­վան պե­տա­կան դրա­մա­տի­կա­կան թատ­րո­նում, իսկ 1980 թ.-ից մինչ օրս աշ­խա­տում է Ստե­փա­նա­կեր­տի Վ. Փա­փազ­յա­նի ան­վան պե­տդրա­մթատ­րո­նում:

Ս. Թով­մաս­յա­նը դրա­մա­տի­կա­կան խառն­ված­քի դե­րա­սա­նու­հի է, անձ­նա­վո­րել է նաև բնու­թագ­րա­կան դե­րեր, հատ­կա­պես նրա մոտ հա­ջող­վել են մայ­րե­րի և տա­տիկ­նե­րի կեր­պար­նե­րի մարմ­նա­վո­րու­մը: Նրա խա­ղա­ցած նշա­նա­կա­լից դե­րե­րից են. Տի­կին Զվարթ (Ժ. Անան­յան` «Տաք­սի, տաք­սի»), Ջա­վա­հիր, Երա­նու­հի (Ալ. Շիր­վան­զա­դե` «Չար ոգի», «Պատ­վի հա­մար»), Նա­տալ­յա (Մ. Գոր­կի` «Վաս­սա Ժե­լեզ­նո­վա»), Ֆլո­րենս (Ջոն Պատ­րիկ` «Տա­րօ­րի­նակ մի­սիս Սևիջը»), Սա­թե­նիկ (Ա. Քա­լան­թար­յան` «Վա­ճառ­քի են­թա­կա չէ»), Թա­գու­հի Աս­տի­նե (Լ. Մի­քա­յել­յան` «Վա­րազ­դատ»), Դե­դի (Հովհ. Թու­ման­յան` «Գի­քորը»), Գալ­չի­խա (Ա. Օստ­րովս­կի` «Ան­մեղ մե­ղա­վոր­ներ»), Թե­նի (Մու­րա­ցան` «Ռու­զան»), Դա­յակ (Ա.Պուշ­կին` «Եվ­գե­նի Օնե­գին»), Նազիկ տատ (Հ. Ավագյան` «Լուսաբացից առաջ»):

2006 թ. Հա­յաս­տա­նում Մե­տաքս­յա Սի­մոն­յա­նի 80-ամ­յա­կին նվիր­ված հան­րա­պե­տա­կան թա­տե­րա­կան փա­ռա­տո­նում ար­ժա­նա­ցել է «Ար­տիստ» մր­ցա­նա­կի:

Դրվագային դերերում նկա­րա­հան­վել է «Տու­նը ճամ­փեզ­րին» (Մայր), Ս. Հա­սան Ջա­լալ­յա­նի «10-րդ նա­հանգ» (Թա­գու­հի), Ջ. Ավե­տիս­յա­նի «Ընդ­հատ­ված ման­կու­թյուն» (Տատ), «Թևանիկ» (Մայր), «Վեր­ջին բնա­կի­չը» (Տատ) ֆիլ­մե­րում:

 

 

ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ ԱՐԵԳԱ ՄԻՔԱՅԵԼԻ

ԼՂՀ վաստակավոր ար­տիստ (2004 թ.), պարգևատր­վել է ՀԹԳՄ Ոս­կե մե­դա­լով (2012 թ.):

Ծն­վել է 1948 թ. սեպ­տեմ­բե­րի 1-ին ԼՂԻՄ Աս­կե­րա­նի շր­ջա­նի Բա­լու­ջա (այժմ` Այ­գես­տան) գյու­ղում: Միջ­նա­կարգն ավար­տե­լուց` 1968-1970 թթ. աշ­խա­տել է ԼՂԻՄ եր­գի-պա­րի պե­տա­կան անսամբ­լում` որ­պես պա­րու­հի: 1969 թ. թվականից` Ստե­փա­նա­կեր­տի Վ. Փա­փազ­յա­նի ան­վան պե­տդրա­մթատ­րո­նի դե­րա­սա­նու­հի է:

Ա. Պետ­րոս­յա­նը կեր­տել է 70-ից ավե­լի գլ­խա­վոր և դր­վա­գա­յին դե­րեր: Ար­տիս­տու­հին ու­նի կեր­պա­րի հո­գե­բա­նու­թյան մեջ ներ­թա­փան­ցե­լու կա­րո­ղու­թյուն և բե­մա­կան փայ­լուն պլաս­տի­կա: Նրա խա­ղը թեթև է և սա­հուն, որով կա­րո­ղա­նում է ան­մի­ջա­կան կապ ստեղ­ծել հան­դի­սա­տե­սի հետ: Խա­ղա­ցել է դրա­մա­տի­կա­կան, ող­բեր­գա­կան և կա­տա­կեր­գա­կան դե­րեր, նրան հա­ջող­վել է նաև փոքրիկ տղաների կեր­պար­ներ անձ­նա­վո­րել: Դե­րա­սա­նու­հու լի­ար­ժեք և ավար­տուն կեր­պա­րա­նա­վո­րում­նե­րից են. Կա­րի­նե (Ա. Պա­պա­յան` «Ար­տա­սահ­ման­յան փե­սա­ցու»), Պեր­դի­տա (Վ. Շեքս­պիր` «Ձմե­ռա­յին հե­քի­աթ»), Դա­վիթ Կո­պեր­ֆիլդ (Չ. Դիկ­կենս` «Դա­վիթ Կո­պեր­ֆիլդ»), Պոլ­յա (Մ. Գոր­կի` «Քաղ­քե­նի­ներ»), Մար­թա (Ա. Կա­սո­նա` «Ծա­ռե­րը կանգ­նած են մա­հա­նում»), Ալ­յո­նուշ­կա (Ս. Կար­նա­ու­խո­վա, Լ. Բրա­ուսևիչ` «Ալ­վան ծա­ղիկ»), Սո­նա (Ալ. Շիր­վան­զա­դե` «Չար ոգի»), Գե­ղամ (Վ. Հա­կոբ­յան` «Ար­ցախ­յան բալ­լադ»), Կո­րին­կի­նա (Ա. Օստ­րովս­կի` «Ան­մեղ մե­ղա­վոր­ներ»), Կատ­րին (Ա. Ֆրանս` «Համր կի­նը»), Մամ­քան (Մու­րա­ցան` «Ռու­զան»):

Ա. Պետ­րոս­յա­նը 1976 թ. Երի­տա­սարդ դե­րա­սան­նե­րի հան­րա­պե­տա­կան փա­ռա­տո­նում ար­ժա­նա­ցել է եր­րորդ կար­գի դիպ­լո­մի, 2006 թվականին Մե­տաքս­յա Սի­մոն­յա­նի 80-ամ­յա­կին նվիր­ված հան­րա­պե­տա­կան թա­տե­րա­կան փա­ռա­տո­նում` «Ար­տիստ» մր­ցա­նա­կի:

 

 

ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ ԱՐՄԵԼԱ ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄԻ

ԼՂՀ վաստակա­վոր ար­տիստ (2008 թ.), ԼՂՀ կր­թու­թյան, մշա­կույ­թի և սպոր­տի նա­խա­րա­րու­թյան կող­մից ճա­նաչ­վել է տար­վա լա­վա­գույն դե­րա­սա­նու­հի (2005 թ.), պարգևատր­վել է ՀԹԳՄ Ոս­կե մե­դա­լով (2012 թ.):

Ծն­վել է 1945 թ. հու­նի­սի 14-ին ԼՂԻՄ Խա­նա­ծախ գյու­ղում: Ու­սում­նա­ռու­թյունը ստա­ցել է սկզ­բում տե­ղի 8-ամ­յա դպ­րո­ցում, այ­նու­հետև ավար­տել է Ստե­փա­նա­կեր­տի թիվ 1 միջ­նա­կարգ դպ­րո­ցը: Դե­րա­սա­նա­կան բնա­տուր շնորհ­քը երևան է եկել դեռևս դպ­րո­ցա­կան տա­րի­նե­րին` տար­բեր մր­ցույթ­նե­րի, փա­ռա­տո­նե­րի հաղթող ու դափ­նե­կիր է ճա­նաչ­վել, ինչն էլ 1963 թ. նրան բե­րել է Ստե­փա­նա­կեր­տի Մ. Գոր­կու (այժմ` Վ. Փա­փազ­յա­նի) ան­վան պետդրամթատ­րոն, որ­տեղ լա­վա­գույն ռե­ժի­սոր­նե­րի ձեռ­քի տակ և վար­պետ դե­րա­սան­նե­րի խա­ղըն­կե­րու­թյամբ հղկ­վել է նրա շնորհ­քը, ձեռք է բե­րել վար­պե­տու­թյուն ու նվիր­վա­ծու­թյամբ ծա­ռա­յել բե­մին:

Սկզբ­նա­կան շր­ջա­նում մարմնավորել է քնա­րա­կան-դ­րա­մա­տի­կական հե­րո­սու­հի­նե­րի, այ­նու­հետև նրա դե­րա­ցան­կում հայտն­վել են նաև կա­տա­կեր­գա­կան, բնու­թագ­րա­կան գու­նեղ կեր­պար­ներ, որոնք առանձ­նա­ցել են վառ, ընդգծ­ված, ան­կաշ­կանդ խա­ղա­կեր­պով:

Ա. Առա­քել­յա­նի լա­վա­գույն դե­րա­կա­տա­րում­նե­րից են. Սյու­զի (Ա. Կրո­նին` «Բրո­ու­դի­ի ամ­րո­ցը»), Ֆուր­տիկ (Վ. Գագ­լոև` «Ասք մոր մա­սին»), Սու­սան, Ջա­վա­հիր (Ալ. Շիր­վան­զա­դե` «Նա­մուս», «Չար ոգի»), Օլ­գա (Մ. Զա­րուդ­նի` «Ծի­ա­ծան»), Մոպ­սա (Վ. Շեքս­պիր` «Ձմե­ռա­յին հե­քի­աթ»), Կո­րին­կի­նա           (Ա. Օստ­րովս­կի` «Ան­մեղ մե­ղա­վոր­ներ»), Շա­հան­դուխտ (Լ. Մի­քա­յել­յան` «Վա­րազ­դատ»), Ադե­լա­ի­դա  (Տ. Վար­դա­զար­յան` «Ադե­լա­ի­դան նո­րա­հարս»), Սիլ­վի­ա (Մ. Սո­վա­ժոն` «Գիշ­ե­րա­յին իրա­րան­ցում»), Կու­լա (Դ. Պսա­ֆաս` «Պա­հանջ­վում է ստա­խոս»), Ան­նա (Մ. Գոր­կի` «Վաս­սա Ժե­լեզ­նո­վա»), Նա­տո               (Հովհ. Թու­ման­յան` «Գի­քորը»), Ուս­տի­ան (Գ. Տեր-Գ­րի­գոր­յան` «Զգուշ­ա­ցեք, նա դեռ կա»), Վե­նե­սու­ե­լա  (Ս. Խա­լա­թյան` «40 օր համ­բառ­նա­լուց առաջ»), Մամ­քան (Մու­րա­ցան` «Ռու­զան») և այլն:

Ա. Առա­քել­յա­նը բազ­միցս պարգևատր­վել է պատ­վոգ­րե­րով, շնոր­հա­կա­լագ­րե­րով, ար­ժա­նա­ցել է տար­բեր թա­տե­րա­կան փա­ռա­տո­նե­րի դափ­նեկ­րի կոչ­ման: Դր­վա­գա­յին դե­րե­րում նկա­րա­հան­վել է Գ. Վարս­դանյա­նի «Ճա­կա­տա­գիր» (Գյուլ­նար), Գ. Տո­նուն­ցի «Կա­մո» (Կին) ֆիլ­մե­րում:

You may also like...

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։