ՎԵՐԱԴԱՌՆՈՒՄ ԵՄ, ՄՈՌԱՑԵ՛Ք… / Կարինե ԽՈԴԻԿՅԱՆ
Բեմը`գնացքի կուպեի առաջամաս: Երկաթուղային կայարանին բնորոշ աղմուկ է: Գնացքը ուր որ է` կշարժվի: Կուլիսներում անորոշ ձայնը աստիճանաբար հասկանալի է դառնում. “Սա ո՞ր կուպեն է”, “Թողեք անցնեմ, երիտասա՛րդ”, “Տիկի՛ն, թույլ տվեք”, “Օյ, զգո՛ւյշ, գուլպաս” և այլն: Մի մեծ ճամպրուկ հրվում է ներս, բայց կեսճամփա անշարժանում է, լսվում է. “Բարի եղեք, այս մեկն էլ բռնեք… այս ճամպրուկն էլ… իսկ դուք հրեք… մեկ, երկու, երեք”: 3 հաշվին ճամպրուկը լրիվ ներս է խցկվում, որին հետո հայտնվում է Աննան: Հագնված է ճաշակով, բարձրակրունկ կոշիկներով է, մոդայիկ սանրվածքով: Բայց...
