Արմենուհի ՍԻՍՅԱՆ / ԹԱՏՐՈ՞Ն…
Ոչ մեծ սենյակ: Սենյակում գնում-գալիս է երիտասարդ կինը: ԿԻՆ — Եղավ արդեն չորրորդ օրը: Չես զանգում, հա՞: Լա՛վ ես անում: Սպասում ես ե՞ս զանգեմ: Դե ուրեմն շարունակիր սպասել: Երբե՛ք ուրեմն: Այլևս երբեք...
Ոչ մեծ սենյակ: Սենյակում գնում-գալիս է երիտասարդ կինը: ԿԻՆ — Եղավ արդեն չորրորդ օրը: Չես զանգում, հա՞: Լա՛վ ես անում: Սպասում ես ե՞ս զանգեմ: Դե ուրեմն շարունակիր սպասել: Երբե՛ք ուրեմն: Այլևս երբեք...
Պիես երկու գործողությամբ Գործող անձինք ԱՐԱՄ — հայ ծերունի ՄԱՀՄԵԴ – ադրբեջանցի ծերունի ԻՎԱՆ – ռուս երիտասարդ ԺՈ – ֆրանսիացի դիտորդ ՋՈ – ամերիկացի դիտորդ ԳՈՐԾՈՂՈՒԹՅՈՒՆ ԱՌԱՋԻՆ Բեմը հիշեցնում է...
ՎԵՐՆԱՇԱՊԻԿԸ Աչքերդ սրբիր, քեզ հավաքիր, դու ուժեղ կին ես, Սոֆա: Աշխարհում էնքան վատ բաներ են կատարվում, որ մարդ լսում ու սահմռկում է, մարդ կարդում ու զարմանում է՝ մի՞թե ադամորդին ընդունակ...
Տանը: ԱՄՈՒՍԻՆ Դե էդքան համարձակություն ունես, միանգմամից ամուսնալուծվիր: Ո՞ւմ ես սպասում: Ինչ լինում է, վազում է մոր գիրկը: Նա էլ փոխանակ մեծավարի կանխի սխալներդ, կրակի վրա 150 լիտր բենզին է...
ՆԵ Հիմա կարևորը՝ արագ անցնեմ պասպորտ կանտրոլով, բագաժս հանձնեմ առյուծի երախին (ականջդ կանչի, Արթուր Հեյլի, ՛՛Օդանավակայան՛՛ վեպդ կարդացած չլինեի, որտեղի՞ց իմանայի, որ միայն անհույս լավատեսը կարող է ճամպրուկը դնել առյուծի...
Թատրոնի համար գրելիս միշտ երկյուղ ունեմ, որովհետև բառից բացի քո և Երկնավորի միջև հայտնվում է ևս մեկ միջնորդ` բեմը: Իսկ վատ դերասանը կամ բեմադրիչը, ինչպես ճիշտ չընտրված բառը, կարող...
Վահագն ԴԱԲԱՂՅԱՆ Ժամանակը ներկա և ժամանակն անցյալ Հավանաբար ներկա են ապագայի մեջ, Իսկ ժամանակն ապագա՝ անցյալի մեջ է։ Եթե բովանդակ ժամանակը հավերժորեն ներկա է, Ապա անքավելի է բովանդակ ժամանակը։ Բըրնթ...
Գործող անձիք ԼԻԼԻԹ ԳԱԼՍՏՅԱՆ – դերասանուհի ՌԵԺԻՍՈՐ — Ձայն Բեմում կախված են զգեստներ: Մեծ հանդերձարանի տպավորություն է: Կա նաև երկու աթոռ՝ վրան թղթեր, մոմ, կրակայրիչ, գրիչ, սև մարկեր: Հատակին նստած...
(Տիկնիկային թատրոնի համար) Լոգարան: Դրսից լսվում է. «Բաց թո՜ղ… բաց թող ինձ, չեմ ուզո՜ւմ…»: Դուռը բացվում ու շպրտվելու պես ներս է նետվում մազերը գզգզված, երեսը, ձեռքերը մրոտ Փնթին, տապալվում է...
«Սպանել և մոռանալ» պիեսը տպագրվել է «Դրամատուրգիա» հանդեսում (42-43.2015): Ներկայացնում ենք պիեսը՝ հեղինակի վերջնական տարբերակով: Մենախաղ ԿԻՆ ՃԱՆՃ Ոչ լրիվ լուսավորված բեմ: Մահճակալ, աթոռ, լուսամփոփ: Մահճակալի մոտ, գիշերանոցով կանգնած է...