ՊԻԵՍ

Արմենուհի ՍԻՍՅԱՆ / ԹԱՏՐՈ՞Ն…

Ոչ մեծ սենյակ: Սենյակում գնում-գալիս է երիտասարդ կինը: ԿԻՆ — Եղավ արդեն չորրորդ օրը: Չես զանգում, հա՞: Լա՛վ ես անում: Սպասում ես ե՞ս զանգեմ: Դե ուրեմն շարունակիր սպասել: Երբե՛ք ուրեմն:  Այլևս երբեք...

Ռազմիկ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ  / ՄԻՋԱՆՑՔ

                                                            Պիես երկու գործողությամբ  Գործող անձինք ԱՐԱՄ — հայ ծերունի ՄԱՀՄԵԴ – ադրբեջանցի ծերունի ԻՎԱՆ – ռուս երիտասարդ  ԺՈ – ֆրանսիացի դիտորդ  ՋՈ – ամերիկացի դիտորդ                                             ԳՈՐԾՈՂՈՒԹՅՈՒՆ ԱՌԱՋԻՆ  Բեմը հիշեցնում է...

Հրաչ ԲԵԳԼԱՐՅԱՆ / ԲԱԺԱՆՈՒՄ

ՎԵՐՆԱՇԱՊԻԿԸ Աչքերդ սրբիր, քեզ հավաքիր, դու ուժեղ կին ես, Սոֆա: Աշխարհում էնքան վատ բաներ են կատարվում, որ մարդ լսում ու սահմռկում է, մարդ կարդում ու զարմանում է՝ մի՞թե ադամորդին ընդունակ...

Էլֆիք ԶՈՀՐԱԲՅԱՆ / PRO MAX

Տանը: ԱՄՈՒՍԻՆ  Դե էդքան համարձակություն ունես, միանգմամից ամուսնալուծվիր: Ո՞ւմ ես սպասում: Ինչ լինում է, վազում է մոր գիրկը: Նա էլ փոխանակ մեծավարի կանխի սխալներդ, կրակի վրա 150 լիտր բենզին է...

Կարինե ԽՈԴԻԿՅԱՆ / ՕԴԱՆԱՎԱԿԱՅԱՆ… ՉՎԵՐԹ N

ՆԵ Հիմա կարևորը՝ արագ անցնեմ պասպորտ կանտրոլով, բագաժս հանձնեմ առյուծի երախին (ականջդ կանչի, Արթուր Հեյլի, ՛՛Օդանավակայան՛՛ վեպդ կարդացած չլինեի, որտեղի՞ց իմանայի, որ միայն անհույս լավատեսը կարող է ճամպրուկը դնել առյուծի...

Սուսաննա ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ / ԵՐԿԻՐ ՆԱԻՐԻ

  Թատրոնի համար գրելիս միշտ երկյուղ ունեմ, որովհետև բառից բացի քո և Երկնավորի միջև հայտնվում է ևս մեկ միջնորդ` բեմը: Իսկ վատ դերասանը կամ բեմադրիչը, ինչպես ճիշտ չընտրված բառը, կարող...

Վահագն ԴԱԲԱՂՅԱՆ / ԱԴԱՄՆ ԸՆԴԴԵՄ ՈՏՆԱՁԱՅՆԵՐԻ

Վահագն ԴԱԲԱՂՅԱՆ Ժամանակը ներկա և ժամանակն անցյալ Հավանաբար ներկա են ապագայի մեջ, Իսկ ժամանակն ապագա՝ անցյալի մեջ է։ Եթե բովանդակ ժամանակը հավերժորեն ներկա է, Ապա անքավելի է բովանդակ ժամանակը։ Բըրնթ...

Նվարդ ԴՈՒԴՈՒԿՉՅԱՆ / ՊԱՐԶԱՊԵՍ ԿԻՆ

Գործող անձիք ԼԻԼԻԹ ԳԱԼՍՏՅԱՆ – դերասանուհի ՌԵԺԻՍՈՐ — Ձայն Բեմում կախված են զգեստներ: Մեծ հանդերձարանի տպավորություն է: Կա նաև երկու աթոռ՝ վրան թղթեր, մոմ, կրակայրիչ, գրիչ, սև մարկեր: Հատակին նստած...

ՓՆԹԻՆ / Սամվել ԽԱԼԱԹՅԱՆ

(Տիկնիկային թատրոնի համար) Լոգարան:                     Դրսից լսվում է. «Բաց թո՜ղ… բաց թող ինձ, չեմ ուզո՜ւմ…»: Դուռը բացվում ու շպրտվելու պես ներս է նետվում մազերը գզգզված, երեսը, ձեռքերը մրոտ Փնթին, տապալվում է...

Արմենուհի ՍԻՍՅԱՆ / ՍՊԱՆԵԼ ԵՎ ՄՈՌԱՆԱԼ

«Սպանել  և մոռանալ» պիեսը տպագրվել է «Դրամատուրգիա» հանդեսում (42-43.2015): Ներկայացնում ենք պիեսը՝ հեղինակի վերջնական տարբերակով: Մենախաղ ԿԻՆ ՃԱՆՃ Ոչ լրիվ լուսավորված բեմ: Մահճակալ, աթոռ, լուսամփոփ: Մահճակալի մոտ, գիշերանոցով կանգնած է...