Կարինե Խոդիկյան

Սև հումոր Գործող անձինք ԿԻՆ — գործարար, տպավորիչ արտաքինով, 30-նն անց ՀԱՐԵՎԱՆՈՒՀԻ — նաև` միակ մտերիմ ընկերուհին, ում հետ Կինը շատ թե քիչ անկեղծ է, բարեհաջող ամուսնացած, կյանքից միանգամայն գոհ «շոպոգոլիկ», 30-ին մոտ ԱՆԾԱՆՈԹ — մինչև պիեսի ավարտը համարյա մնում է անծանոթի կարգավիճակում, հետաքրքիր տղամարդ է, կլինի և 30, և 40, և ավելի… ՔՆՆԻՉ — ջահել է, փորձի պակասը փորձում է փոխ-հատուցել ավելորդ ինքնավստահությամբ ՁԱՅՆ — սա որ չլիներ, պիեսն ինտրիգ չէր ունենա, հավանական սպանված` ևս Գործողությունը կատարվում է միայն Կնոջ բնակարանում, մի...

Действующие лица C м о т р и т е л ь.  К у р ь е р. Д е л о в о й  м у ж ч и н а. В о е н н ы й.  М а т ь. М а л ь ч у г а н.  Б е з ы м я н н ы й.  Ж е н щ и н а  и  М у ж ч и н а. Р е ж и с с...

Վաղը մարտի 19-ն է: Սա առաջին մարտի 19-ն է առանց Վարդուհի Վարդերեսյանի: Առաջին անգամ նրա երկրպագուները չեն հավաքի նրա հեռախոսահամարն ու չեն լսի նրա ձայնը, իսկ մտերիմները օրվա մի ժամը, ինչպես միշտ է եղել, չեն պահի՝ նրան այցելելու համար: Ախր, նրա ծննդյան օրը մի ուրիշ խորհուրդ ուներ, գնացողներս ամեն անգամ, նրանով հիանալուց բացի, մեկ անգամ ու նորից պիտի բացահայտեինք բեմի մեծ տիկնոջ ու պարզապես տանտիկնոջ անկրկնելիության ևս մի պոռթկում: Նրա համար հերթական տարեդարձ էր, մեզ համար՝ տոն: Չորս տարի առաջ Նելլի Շահնազարյանի ու...

Շտապում ենք թատրոն: Ու սա այն դեպքն է, երբ նախապես չեմ տրամադրվել լրջմիտ հանդիսատեսի կարգավիճակին, երբ մտքումս չեմ առնում-տալիս քիչ անց դիտվելիք ներկայացման «Գործը»՝ պիեսն ու դրա հեղինակը, նախկինում դիտած «ռետրո» բեմադրությունները, որոնք ընթացքում կամ ավելի ուշ կհամեմատեմ այս մեկի՝ նորի հետ՝ հընթացս քննելով դերասանների «երևացող» խաղն ու բեմադրիչի «չերևացող» աշխատանքը: Եվ այս ամենը՝ ոչ թե որ թատերագետ եմ, այլ երկար տարիների թատերական կենսակերպս է ինքնակա թելադրում վերոնշյալ հոգե-մտավիճակները: Չէ, այսօր շաբաթ է, թոռնիկներիս եմ տանում թատրոն ու նրանք են իրենց վրա զգալու...

(Մոնո-խաղ) Այս անգամ «հեղինակի խոսքի» թեման պատվերն է: Այն նույն պատվերը, որ հնուց անտի եղել է արվեստում ու մշակույթ ստեղծել և հասնելով մեր օրերը՝ շարունակում է իր ընթացքը՝ երբեմն-երբեմն հայտնվելով լինել-չլինելու եզրագծին (կան պատվերով ստեղծագործելուն դեմ հերոստրատներ, ում ամենազորեղ կռվանը «պատվերով մուսա կամ ներշնչանք չի՛ լինում» համոզմունքն է): «Պատվերը» այս անգամն էլ հաստատեց լինելու իր իրավունքը. եթե փետրվարյան մի օր ռեժիսոր Դավիթ Հարությունյանն ու դերասան Իշխան Ղարիբյանը չառաջարկեին պիես գրել դիահերձողի մասին, չէր լինի այս մոնո-խաղը: Պատվերը կատարված է, սպասում եմ ներկայացմանը, իսկ...

[FinalTilesGallery id=’6′]