ՌԱՖԱՅԵԼ ՆԱՀԱՊԵՏՅԱՆ

Ռաֆայել ՆԱՀԱՊԵՏՅԱՆ / «ՓՈՍ»

Ռաֆայել ՆԱՀԱՊԵՏՅԱՆԻ «ՓՈՍ» պիեսը տպագրվել է «Դրամատուրգիա» հանդեսի 2004 թ., թիվ 6-7-ում     Մարդկությունը աստիճանաբար կորցնում է զարմանալու ընդունակությունը։ Եվ բնական, և հասարակական մեծածավալ ու անսովոր աղետները, իրադարձություններն սկսել են մատուցվել-ընկալվել որպես ՑԱՎԱԼԻ-Է,–ՈՐ–ԵՂԱՎ,–ԲԱՅՑ–ՎԵՐԶ–Ի–ՎԵՐՋՈ–Ի՞ՆՉ-Է-ՊԱՏԱՀԵԼ-ՈՐ ենթատեքստով։ Այդ ամենի վրա զարմանալու և բացատրություններ գտնելու փորձերը «վատ տոնի» նշան են համարվում, իսկ դրանց հակադրվելու-պայքարելու ճիգերը, անհասկանալի պատճառներով, միանգամայն այլ արդյունք են տալիս։ Ուրե՞մն… Ի՞նչ ուրեմն։ Ճշմարիտ պատասխանը անմիջապես ասելու համարձակությունը բութերի և տգետների մենաշնորհն է միայն։ Լուծումը գտնելու միակ եղանակը ԲՈԼՈՐՈՎ ՄԻԱՍԻՆ որոնումների ելնելու մեջ է։...

ՌԱՖԱՅԵԼ ՆԱՀԱՊԵՏՅԱՆ / «ՄԱՐԴԿԱՆՑԻՑ ԱՅՆ ԿՈՂՄ»

  ՌԱՖԱՅԵԼ ՆԱՀԱՊԵՏՅԱՆԻ «ՄԱՐԴԿԱՆՑԻՑ ԱՅՆ ԿՈՂՄ» պիեսը տպագրվել է «Դրամատուրգիա» հանդեսի 2000 թ., թիվ 1-ում       Ոչինչ-ությունները կոնֆորմիստներ են: Սրանք ճշմարիտ ոչինչ չունեն և երբեք ճշմարիտ չեն սիրում, ճշմարիտ չեն ատում, ճշմարիտ երջանիկ չեն և ճշմարիտ ողբերգություն չեն ապրում: Հրաշալիորեն հարմարվելով ցանկացած պայմանների, ցանկացած փոփոխությունների ու ցանկացած ժամանակների մարդկային այս տեսակը բացառիկ կենսունակ է և ընդունակ անգամ բազմանալու ատոմային ռումբի պայթյունի կենտրոնում. հնարավոր է՝ մի փոքր քրտնեն: Նվիրված շան հավատարմությամբ ծառայելով հրամայելու իրավունք ձեռք բերած ու վերևներում գտնվող ամեն մեկի՝ սրանք,...