Սամվել Կոսյան

Շատերին թվում է՝ սեղանի, հագուստի կամ հեռուստացույցի վրայից մաքրելով, փոշու խնդիրը լուծում են: Իրականում այն մի տեղից այլ տեղ են տեղափոխում, չկասկածելով, թե պոտենցիալ ինչ հիվանդություններ են տեղաշարժում: Երկրագնդի անապատացման ֆոնին էլ ավելի ընդարձակվելու են փոշու տարածքները՝ վերածվելով բնապահպանական աղետի: Սակայն մեր գիտակցության մեջ այն շարունակում է մնալ անվտանգ, որը կարելի է ամեն պահի վերացնել: Սուրմալուի պայթյունից հետո մասնագետներն արձանագրեցին, որ Երևանի օդում  նորմայից մի քանի անգամ գերազանցված է փոշու քանակը: Աշխարհը լիքն է բազում պայթյուններով, որոնք աճելու միտում ունեն: Հետևանքները դժվար է...

Հունիսի 17-ին Գյումրիի Արվեստների ակադեմիայի դահլիճում ներկայացվեց Սամվել Կոսյանի «Կյանքը վանդակի կողքով» պիեսի բեմադրությունը,որն իրականացրել էր Երևանի կինոյի և թատրոնի պետական ինստիտուտի Գյումրիի մասնաճյուղի 3-րդ կուրսի ուսանողուհի Լուսինե Էլբակյանը: Հատկաշական է, որ երիտասարդ բեմադրիչը արդեն երկրորդ անգամ է անդրադառնում Ս. Կոսյանի դրամատուրգիային: Առաջինը  «Եվ ձյունն իջնում է» պիեսն է («Դրամատուրգիա» հանդես, թիվ 50-51, 2017), որը բեմադվել է 2017 թ. նույն բեմում: Քանի որ «Կյանքը վանդակի կողքով»  չի տպագրվել «Դրամատուրգիայում», այժմ այն տեղադրում ենք կայքում   Սամվել ԿՈՍՅԱՆ ԿՅԱՆՔԸ  ՎԱՆԴԱԿԻ  ԿՈՂՔՈՎ /Դրամա 8 պատկերով/...