In memoriam. Վահե Շահվերդյան

Այս  կարճ, շա՛տ կարճ հարցազրույցն արվել է 2020 թվականի մարտի 29-ին: Ընդամենը 4 հարց: Եվ 4 պատասխան՝ սեղմ, լակոնիկ… Բայց այս մի քանի նախադասության մեջ էլ ինքն էր՝ կենսախինդ, թատրոնին սիրահարված, նոր ծրագրերով և ՀՈՒՅՍՈՎ, ՀԱՎԱՏՈՎ…

Այդպիսին էլ կմնաք մեր սրտերում և մեր հիշողության մեջ, սիրելի, շա՛տ սիրելի իմ ՎԱՀԵ ՍՈՒՐԵՆԻՉ, Ձեր մնայուն բեմադրություններով, Ձեր ազգային մտածողությամբ, մարդուն սիրելու և գնահատելու Ձեր շնորհով, մեր սիրելի ՎԱՐՊԵՏ, ՄՏԱՎՈՐԱԿԱՆ, ՄԱՐԴ:  

Կարինե Խոդիկյան

Երբ համամոլորակային պարապուրդ է հայտարարված, այդ թվում և՝ թատրոններում, կփորձեմ տեղեկանալ՝ ինչպե՞ս են ապրում աբսուրդ թատրոնին գերազանցած իրավիճակում հայտնված թատրոնի մարդիկ:

Ես չգիտեմ՝ ինչքան կտևի այս վիճակը, բայց գիտեմ այս բլից-հարցազրույցի վերջնաժամկետը՝ երբ կհայտարարվի համամարդկային, այդ թվում և՝ թատերական պարապուրդի ավարտը: 

Առաջին զանգս իմ շատ սիրելի Վահե Սուրենիչին էր. «Պատասխանեք հարցերին՝ Ձեզ հատուկ իմաստությամբ ու կենսասիրությամբ»:

Կ. Խոդիկյան — Թատերական ի՞նչ իրավիճակի հետ կհամեմատեք այս օրերը:

Վ. Շահվերդյան — Մենախոսության:

Կ. Խ. — Եթե հնարավորություն լիներ, այսօր ի՞նչ կբեմադրեիք:

Վ. Շ. — Մի ուրախ կոմեդիա, բոլորս սպասում ենք ուրախության, խրախճանքի «ոչ ժանտախտի պահին»:

Կ. Խ. — Եթե գաղտնիք չէ, գոնե հպանցիկ կբացահայտե՞ք Ձեր օրվա ժամանակացույցը:

Վ. Շ. — Կյանքիս ամեն մի պահը թատրոն է եղել ու կա. այդ պահերը՝ հսկայական արխիվով, փորձում եմ կարգավորել. կկարողանա՞մ:

Կ. Խ. — Ինչո՞վ եք լցնում այս օրերի պարապուրդը:

Վ. Շ. — Հավատով, Հույսով, Սիրով, Կարինե ջա՛ն:

You may also like...

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։