ԹԱՏԵՐԱԿԱՆ ՊԱՐԱՊՈՒՐԴ. Մարիաննա Մխիթարյան

Այսքան կանացի, հմայիչ, կերպարներ մարմնավորելիս՝ պրպտող, թատրոնում՝ խոհեմ ու շրջահայաց, թատրոնից դուրս՝ անխոհեմ կենսասեր, որպես ԱՐՄՄՈՆՈ միջազգային փառատոնի տնօրեն՝ անգերազանցելի կազմակերպիչ, և այս ամենը՝ միայն իրեն հատուկ ինքնատիպությամբ: Ի դեպ, Մարիաննա Մխիթարյանի ինքնատիպության հերթական դրսևորումը սեփական ծննդյան օրն էր, որ նա նշեց կորոնավիուսային պարապուրդում՝ մեզանից առանձնացած ու է՛լ ավելի մեզ հարազատացած… 

Կարինե ԽՈԴԻԿՅԱՆ — Թատերական ի՞նչ իրավիճակի հետ կհամեմատեք այս օրերը:

Մարիաննա ՄԽԻԹԱՐՅԱՆ — Ավելի շատ կինոյի՝ բլոկբաստերի հերոսուհիներից մեկի, որը տարբեր հոգեվիճակներ է վերապրում՝ համապատասխան ժանրի՝ կիրք, վախ, սարսափ, հուզմունք, կարոտախտ… Հույս ունեմ, որ այս ֆիլմը երջանիկ ավարտ կունենա։

Կ. Խ. — Եթե հնարավորություն լիներ, այսօր ի՞նչ կերպար կմարմնավորեիք:
Մ. Մ. — Այդ պիեսը դեռ գրված չէ։ Հերոսուհին հումորով կվերհիշի ինքնամեկուսացման մեջ անցկացված օրերը։ Սքարլետ Օհարայի հայտնի արտահայտությունը վերափոխելով՝ պիեսը, հավանաբար, կվերնագրվեր «Այդ մասին ես կհիշեմ վաղը»։

Կ. Խ. — Եթե գաղտնիք չէ, գոնե հպանցիկ կբացահայտե՞ք Ձեր օրվա ժամանակացույցը:

Մ. Մ. — Շատ խիտ և աշխատանքային, ապագայի մասին մտորումներով։

Կ. Խ. — Ինչո՞վ եք լցնում այս օրերի պարապուրդը:

Մ. Մ. — Շատ եմ կարդում, ֆիլմեր եմ նայում, որոնք չէի հասցրել դիտել… Հեռախոսով եմ զրուցում։  Գեներացնում եմ ստեղծագործական էներգիա։ 

Կ. Խ. — Ինչպե՞ս նշեցիք ծննդյան օրը։

Մ. Մ. — Շատ հետաքրքիր… Ֆեյսբուքում ստացա ջերմ մաղթանքներ ծանոթներից և ոչ այնքան ծանոթ մարդկանցից, և դա ինձ ուժ տվեց ստեղծագործելու, ապրելու և սիրելու։

 

You may also like...

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։