Էդգար ԹԱԹԻԿՅԱՆ / ՄԵՐ ՏՈՒՆԸ

                                                    

Գործող անձինք

ԱՂԲԱՄԱՆ Փուֆ-Փուֆ

ՇՈՒՆ

ԿԱՏՈՒ

ԱԳՌԱՎ Ա

ԱԳՌԱՎ Բ

ԲՆԱԿԻՉ  1, 2, 3

ՏԻԿԻՆ  իր կատվի հետ

Բակում կանգնած է Աղբամանը: Շենքերից անընդհատ աղբ է թափվում:

Աղբաման – Էլի՛, էլի՛: Այդ մեկն էլ տվեք:

Շենք 1 – Ձայնդ կտրի՛, աղբի կույտ:

Շենք 2 – Ստացի՛ր, հոտած բանջարեղեն:

Շենք 3 —  Փո՜ւֆ, փո՜ւֆ:

Բոլոր շենքերը – Փուֆ-փո՜ւֆ, փուֆ-փու՜ֆ:

Աղբաման – Այո՛, Աղբաման Փուֆը  նորից  եթերում է: Հարգելի՛ բնակիչներ,եթե ունեք տարածքը կեղտոտելու ծրագիր, դիմե՛ք մեզ, մենք միշտ պատրաստ ենք ձեզ աջակցել, իսկ մինչ այդ աղբը նետել աղբամանի մեջ, իսկ եթե տեղ չկա, հոգս չէ, գլխի՛ս․ կատա՛կ՝ կողքը:

Մտնում է կատուն:

Կատու – Ի՞նչ ես ձայնդ գլուխդ գցել: Հոտդ քիչ էր, հիմա  էլ  ձա՞յնդ ես աշխարհով մեկ արել:

Աղբաման – Գիտեմ, որ  վատ բան եմ անում, բայց պիտի  անեմ։ (Բռնում է կատվի  պոչից ու բարձրացնում:) Կատու, Աստված գիտի՝ քանի տարեկան, ապրում է տանիքում, սնվում է աղբամանից, դժգոհ է կյանքից: (Մի կողմ է նետում կատվին:)

Կատու – Ինչի՞ պիտի գոհ լինեմ: Սա իսկական շան կյանք է:

Աղբաման – Սենսացիոն բացահայտում ուղիղ եթերում: Կատուն ապրում է շան կյանքով: Իսկ որքա՞ն ժամանակ է, որ ձեզ շուն եք զգում:

Կատու – Գլուխ չունեմ: Ինձ համար ուտելու բան ունե՞ս:

Աղբաման – Շնորհակալություն հայտնենք ուտելիքի հովանավոր շենքերին և անցնենք ճաշացանկին: Այսօր հատուկ ձեզ համար պատրաստել ենք հոտած կարտոֆիլ։

Շենք 1 – Փո՜ւֆ:

Աղբաման – Թթված թթվասեր:

Շենք 2 – Փո՜ւֆ:

Աղբաման – Եվ, վերջապես. հոտած ձկան կոտլետ:

Շենք 3 — Փո՜ւֆ-փո՜ւֆ:

Կատու – Կոտլետնե՛ր։ Այ սա կատվի դրախտ է: Դէ ասա, ի՞նչ նորություն կա շենքերում:

Աղբաման – Ամեն ինչ հրաշալի է: Մաքրասեր մարդիկ պակասել են, աղբը ավելացել է, և ես գոհ եմ իմ կյանքից։

Կատու – Հարևան բակի  աղբամանը  մաքրել են  և տարածքը մարդաշատ է դարձել:

Աղբաման – Մի ժամանակ այստեղ էլ էր մարդաշատ: Ամեն օր երեխաների ձայներ, ծիծաղ ու խաղեր: Չէին թողնում՝ մարդ հանգիստ ապրի: Մի օր աղբի մեքենան փչացավ, ես լցվեցի, լցվեցի, լցվեցի ու շենքերն սկսեցին աղբը ուղղակի գետնին թափել: 

Կատու – Բա չբողոքեցի՞ն:

Աղբաման – Ո՞վ, սրա՞նք:  Ինչո՞ւ պիտի բողոքեն: Այսպես նրանց էլ է հարմար: Էլ կարիք չկա աղբ թափելու համար այդքան աստիճան իջնել ու բարձրանալ: Միանգամից՝ ֆը՜շտ գլխիս:

Կատու – Բասկետբոլ խաղալու պե՞ս:

Աղբաման – Ըհը՛: Հետո մաքրասերները հեռացան և ես սկսեցի բուրե՜լ: 

Շենք 1 – Փո՜ւֆ:

Շենք 2 – Փո՜ւֆ:

Շենք 3 – Փո՜ւֆ-փո՜ւֆ:

Աղբաման – Որ այդքան զզվում եք, ինչու՞ չեք մաքրում: Ուրեմն՝ ձեր դուրն էլ է գալիս այս աղբը:

Բեմ է շպրտվում մի շուն: 

Շուն – Ես ձեզ համար աղբ չեմ: Ես երկու շնադպրոց եմ ավարտել, այն էլ՝ գերազանց:   (Աղբամանին ու կատվին.) Բարև ձեզ:

Աղբաման – Աղբանոց թիվիի եթերում նոր հյուր և նոր  զարգացում: Հավատարիմ արարածը աղբանոցում: Ո՞վ է նա, ինչպե՞ս է հայտնվել այստեղ: «Դաժան ծեծի ենթարկվածը», դիտեք գովազդից հետո:

Շուն – Ինձ ոչ ոք չի ծեծել:

Կատու – Բարի գալուստ աղբանոց:  Միանգամից ասեմ, որ ուտելիքն իմն է:

Աղբաման – Տարածքն էլ՝ իմը: Այնպես որ, եթե ուզում ես այստեղ մնալ, պիտի հարկ վճարես:

Շուն – Ես այստեղ երկար չեմ մնա: Շուտով տեր կգտնեմ ու կգնամ:

Կատու – Կմնա՜ս, կմնա՜ս: Ես էլ էի այդպես մտածում, բայց արդեն 100 տարի է այս աղբանոցում եմ ապրում: Այստեղ միայն անպետք բաներն են հայտնվում:

Շուն – Ես միակ շունը կլինեմ, որ աղբանոցում ապրելով՝ տեր կգտնի:

Աղբաման —  Իզուր մի երազիր, մեկ է՝  չի կատարվելու:

Շուն – Կկատարվի՛: Ես հո փողոցային շուն չե՞մ: Ես կրթություն ունեմ:

Կատու – Արդեն լսել ենք, դու երկու շնադպրոց ես ավարտել։ 

Աղբաման — Բո՛ւհ,

Կատու — Ինստիտո՛ւտ , այն էլ գերազանց :

Շուն – Բացի այդ՝ մայրս ինձ լավ դաստիրակություն է տվել:

Աղբաման – Չլինի՞ թե մաքրասեր ես:

Շուն – Այո։ Իսկ ի՞նչ կա որ:

Աղբաման – Տագնա՜պ, մաքրասեր շուն է հայտնվել: Օգնությո՜ւն:

Կատու – Այս շունը վերջդ տալու է:

Կատուն դուրս է գնում:

Աղբաման – Շո՛ւտ, իմ սրտի դեղը: Արագացրո՛ւ, թե չէ կմեռնեմ:

Շուն – Մի՛ վախեցեք, ես ոչ մի վատ բան  չեմ անի: Ուղղակի այստեղ կապրեմ, մինչև ինձ տեր կգտնեմ:

Աղբաման – Հաստա՞տ: Լավ է: Քիչ էր մնում սիրտս կանգներ: Լավ պրծանք: Վերջին անգամ այսպես վախեցել էի, երբ ինչ-որ մարդիկ եկան ու ասացին, որ տարածքը պետք է մաքրեն: Բայց, փառք Աստծո, ասացին ու գնացին:

Շուն – Ձեզ դո՞ւր է գալիս այս աղբանոցը:

Աղբաման – Երևում է՝ միամիտ շուն ես: Յուրաքանչյուր իրեն հարգող Աղբաման սիրում է աղբը և այդ աղբը նետող մարդկանց:

Շուն – Չգիտեի:

Աղբաման – Որտեղի՞ց իմանաս: Ձեր այդ շնադպրոցում միայն պոչ շարժել ու հաչել են սովորեցնում, մեկ էլ ոսկոր կրծել:

Շուն – Ճիշտ չէ: Մեզ նաև հավատարիմ լինել են սովորեցրել․․․ Ի դեպ, ասել են նաև, որ մաքուր լինելը լավ բան է:

Աղբաման – Նորից մաքրություն: Այդ բառից իմ ճնշումը բարձրանում է, սիրտս վատանում է և ես կարող եմ մեռնել  և դու մնաս անտեր:

Շուն – Ներեցե՛ք:

Լսվում է ագռավների կռռոց:

Աղբաման – Հիմա էլ սրանք:

Շուն – Այդ ովքե՞ր են:

Աղբաման – Ագռավները: Անընդհատ խանգարում են:  Ես աղբը գեղեցիկ դասավորում եմ, իսկ դրանք վերցնում են ու տանում:

Շուն – Ու՞ր են տանում:

Աղբաման – Չգիտեմ: Բայց սա ի՛մ աղբն է  ու այն ոչ ոքի  չեմ տա:

Մտնում են ագռավները:

Ագռավ ա – Բնության սանիտար կանչե՞լ եք:

Աղբաման – Ո՛չ, շնորհակալ եմ, մենք մեր աղբի մեջ մեզ լավ ենք զգում:

Շուն – Իսկ ի՞նչ է նշանակում բնության սանիտար:

Աղբաման — Ես ի՞նչ իմանամ, դրանցից  հարցրու։

Ագռավ ա – Բնությունը մաքրող:

Ագռավ բ – Բնության սանիտար:

Աղբաման – Այստեղ մաքրելու կարիք չկա:

Ագռավ բ – Ճիշտ չէ:

Շենք 1 —  Փո՜ւֆ:

Շենք 2 – Փո՜ւֆ:

Շենք 3 – Փո՜ւֆ:

Շենքերը միասին – Փո՜ւֆ, փո՜ւֆ, փո՜ւֆ, փո՜ւֆ:

Ագռավ ա – Շենքերը մեզ հետ համաձայն են:

Ագռավ բ – Մենք էլ շենքերի հետ ենք համաձայն։

Շուն – Ես էլ եմ համաձայն:

Աղբաման – Դավաճա՛ն։ Վերջին անգամ եմ ասում՝ սա իմ աղբն է ու ոչ ոքի չեմ տա: Այնպես որ՝  բա-բա՜խ, բա-բա՜խ։ 

Քշում է ագռավներին։

Շուն – Բայց նրանք ուզում էին օգնել:

Աղբաման – Չէ մի՝ օգնել:  Դրանք միայն կռռալ գիտեն: Դրանց տես` բնության սանիտարներ, կա՜ռ-կա՜ռ-կա՜ռ:

Շուն – Խե՜ղճ ագռավներ։  

Աղբաման – Մի՛ լացիր, արցունքներից  շաքարս բարձրանում է և ես կարող եմ մեռնել։

Շունն ավելի  բարձր է լացում։

Աղբաման – Կուզե՞ս երգեմ քեզ համար։

Շուն — Ո՛չ։

Աղբաման — Կուզե՞ս  պարեմ քեզ համար։

Շուն — Ո՛չ։

Աղբաման — Կուզե՞ս՝ դու պարես  ինձ համար։

Շուն — Այո՛։ (Դադարում է լացել:)

Աղբաման — Այ քեզ բան, դու պարե՞լ գիտես։ 

Շուն — Դպրոցում եմ սովորել։ 

Աղբաման —  Աղբաման թիվիի եթերում ելույթ է ունենում անտեր  շունը։

Շունը սկսում է պարել:

Աղբաման – Հիանալի էր: 

Շուն – Շնորհակալությո՛ւն:

Աղբաման – Դա մեր կատվին սովորեցրու, որ իր փիսիկի համար պարի:

Շուն – Փիսիկն ո՞վ է:

Աղբաման – Այս շենքում է ապրում: Շատ ձևական ու քաղքենի կատվիկ է: Մեր դմբոն էլ դրան է սիրահարվել:

Շուն – Սիրահարվե՞լ։  Ասացիք՝ քաղքենի՞: Քաղքենին ի՞նչ է:

Աղբաման – Դե, ինչպես բացատրեմ: Այ, օրինակ՝ այս շենքերը: Այստեղ աղբ են նետում,  հետն էլ փո՜ւֆ-փո՜ւֆ անում, այ սա քաղքենիություն է:

Շուն – Կարճ ասած՝ անկիրթ ու փնթի մարդիկ են:

Աղբաման – Մոտավորապես՝ այդպես: Դե, դու հսկիր, որ աղբը չտանեն, ես  մի քիչ  քնեմ:

Աղբամանը քնում է: Շունը աղբը մի կողմի վրա է հավաքում ու ինքն էլ քնում: Մտնում է կատուն:

Կատու – Այ հիմա հանգիստ ուտելիք կփնտրեմ: (Քրքրում է աղբանոցը:)

Աղբաման — (փակ աչքերով): Անկի՛րթ փիսո:

Կատու – Ի՞նչ:

Աղբաման – Այդ խելքով էլ ուզում ես, որ փիսիկդ քեզ նկատի՞։

Կատու – Արթնացա՞ր:

Աղբաման – Ո՛չ, դեռ քնած եմ:

Կատու – Դե քնի, քնի, էլ ի՞նչ ես ուզում:

Աղբամանը  բռնում է կատվի  պոչից ու նորից վերև բարձրացնում։

Աղբաման – Անքաղաքավարություն է առանց թույլտվության ուրիշի աղբը քրքրելը:

Կատու – Ճի՛շտ է, շա՛տ  ճիշտ է: 

Աղբաման – Սկսի՛ր երգել, փիսիկդ  գալիս է:  Գրազ կգամ՝ այս անգամ էլ չի նկատի:

Կատու – Տեսքս լա՞վ է: 

Աղբաման — Լա՛վ է։

Կատու — Վրայիցս հոտ  գալի՞ս է:

Աղբաման — Էն էլ ո՜նց։

Կատու—  Տեր Աստված, գնացի՛նք: (Սկսում է երգել:)

Լվացել եմ թաթիկներս,

Դունչս ու ականջներս,

Բեղերս պսպղուն,

Պոչս փարթամ ու նախշուն:

Մտնում է տիկինը, ձեռքին՝ կատու: Տիկնոջ ձեռքին աղբի տոպրակ կա:

Տիկին – Какой ужас!: Киска моя, ականջներդ փակիր:

Շենք 1 – Փակի՛ր:

Կատու – Ես այստեղ եմ:

Տիկին – Киска моя, աչքերդ փակիր:

Շենք 2 – Փակի՛ր:

Կատու – Ես գալիս եմ:

Տիկին – Киска моя, քիթդ փակիր: Ֆի՜:

Շենք 3 – Փակի՛ր:

Տիկինը աղբի տոպրակը նետում է կատվի վրա ու հեռանում: Նրա մլավոցից շունը արթնանում է:

Բոլոր շենքերը – Ֆի՛, ֆի՛, ֆի՛, ֆի՛:

Աղբաման – Տոնական պարտություն: Կատուն պարտվում է աղբամանին 5000-0 հաշվով:

Շուն – Որևէ բա՞ն եմ բաց թողել:

Աղբաման – Ոչ մի կարևոր բան: Մեր Փիսոն նորից չնկատեց այս կեղտոտ կատվին:

Շուն – Լողացե՛ք, գուցե այդպես նա նկատի:

Կատու – Լողանա՞լ, երբե՛ք։

Աղբաման – Բոլոր կատուները ջրից  վախենում են, գերազանցի՛կ։

Շուն – Վախենալու բան չկա: Հիմա ցույց կտամ՝ ինչպես է պետք լողանալ: (Աղբանոցից տաշտակ է հանում, ջուր բերում, լցնում  ամանի մեջ։) Տես, նախ լավանում ենք թաթիկները, հետո  դունչն ու ականջները, բեղերը պսպսղացնում ենք, իսկ պոչը, պոչը․․․

Աղբաման —  Խուզո՛ւմ։

Շուն — Փարթամացնում։ Դե՛, համեցե՛ք։

Կատու— Ոչ մի դեպքում։

Շուն —  Փիսիկը  կսիրահարվի՛ ձեզ։

Կատու — Չի՛  սիրահարվի։

Շուն — Դուք  կամուսնանա՛ք։

Կատու – Չե՛նք ամուսնանա։

Շուն — Ձագուկներ կունենաք։

Կատու — Չե՛նք  ունենա։

Շուն — Երկու երկու տղա, երկու աղջիկ։

Կատու — Չորս  աղջիկ։

Աղբաման – Երկո՛ւ։

Կատու — Չո՛րս։

Աղբաման – Մտի՛ր ու խեղդվի՛ր, սատկած կատվից ես էլ աչքս չեմ կտրի:

Շուն – Մի՛ լսիր նրան:

Կատու – Հանուն ձագուկներիս։ (Լողանում է:) Այ, հիմա կսիրահարվի՜։

Շուն — Ըհը՛։

Կատու — Ձագուկներ կունենանք։

Աղբաման — Չե՛ք ունենա։

Շուն – Կունենա՛ք։

Կատու — Երկու տղա, չորս աղջիկ։

Աղբաման – Զրո աղջիկ։ Զը-րո՛։ Մաքո՛ւր կատու: Հեռո՛ւ ինձանից, չվարակե՛ս: Սենսացիոն բացահայտում ուղիղ եթերում։ Բնության օրենքը խախտված է՝ շունն ու կատուն ընկերացել են, թո՛ւ:

Շուն – Որ մաքրվես, քեզ հետ էլ կընկերանանք: 

Կատու –  Ուզում եմ քեզ համար մի լավ բան անեմ:

Շուն –  Ես տեր եմ ուզում, իսկ դու ինքդ տեր չունես, էլ ուր մնաց ինձ համար գտնես:

Կատու – Ճիշտ է: Բայց դու մի տխրի, այստեղով շատ մարդ է գնում գալիս: Գուցե՞ մեկը քեզ նկատի:

Շուն – Այս աղբանոցում միայն աղբն են նկատում: 

Աղբաման – Բա հո քեզ չէին նկատելու: Բայց ինձ մի հարց է հետաքրքրում: Այսքան մաքուր երկու զզվելի արարած որտե՞ղ են ապրելու:

Կատու – Այստե՛ղ, այստե՛ղ և այստե՛ղ։ (Ցույց է տալիս աղբամանի  տարածքը)

Աղբաման – Ուրեմն իզուր լողացար, վաղը նորից իմ հոտը քեզ կկպնի, ու մնաս բարով, փիսի՛կ։

Շուն – Եթե մենք այստեղ ենք ապրելու…

Աղբաման – Դա դեռ որոշված չէ:

Շուն – Նաև ուզում ենք մաքուր մնալ…

Աղբաման – Ես համաձայն չեմ:

Կատու – Ուրեմն պետք է տարածքն էլ մաքրենք:

Աղբաման – Տագնա՜պ: Մոտ չգաք, թե չէ ձեզ չինական կառատե փուֆ կանեմ:

Շուն – Իսկ ես քեզ կառատե հաֆ կանեմ:

Աղբաման – Չեմ վախենում:

Կատու – Իսկ կառատե միաուից  չե՞ս վախենում:

Աղբաման – Մոտ չգաք, թե չէ այս աղբի կտորը ձեր գլխին կտամ: Ի՜նչ էլ կտոր է։

Կատուն ու շունը փորձում են մաքրել աղբամանը, բայց չեն կարողանում: Քիչ անց աղբից երկու բարիկադ  են սարքում և մտնում մեջը:

Աղբաման – Զգուշացնում եմ, որ ցանկացած մաքուր արարք կպատժվի աղբանոցի հրամանատար, գեներալ  Փուֆ-փուֆի կողմից: Սթափվե՛ք, գժուկներ։

Շուն – Այս բակը միայն քոնը չէ:

Կատու – Սա մեր տունն է:

Շուն – Եվ մենք այն մաքուր կպահենք:

Կատու – Աղբաման, հեռացի՛ր։ 

Բոլորը, բացի Աղբամանից — Աղբամա՛ն, հեռացի՛ր, Աղբամա՛ն, հեռացի՛ր։

Շուն – Այսպես չի լինի:

Կատու – Գիտեմ, թե ինչ կանենք:

Շուն – Է՜յ, գեներալ։

Աղբաման — Գեներալն անուն ունի։

Շուն — Գեներալ Փո՜ւֆ-փո՜ւֆ, արի՛ հաշտություն կնքենք:

Կատու – Վերջին անգամ ենք զգուշացնում:

Աղբաման – Թե չէ՝ ի՞նչ:

Կատու- Չիր ու չամի՛չ։

Աղբաման — Փլավքամի՛չ։

Կատու — Պեդալով մասկվի՛չ։

Աղբաման — Վլադմիր Իլի՛չ։

Շուն — Ներողություն, իսկ եթե՝ ճտիկով գրի՞չ։

Աղբաման – Վո՜ւյ, բալես։

Շուն – Վերջին անգամ եմ  խնդրում, համաձա՞յն ես մաքրվել:

Աղբաման – Ո՛չ, բալիկս:

Շուն — Ա՜խ, այդպե՞ս։

Աղբաման — Հենց այդպես։

Կատու — Ուրեմն այդպե՞ս։

Աղբաման — Հենց այդպե՛ս։

Շուն — Դե՛, այդպես, որ  այդպես։ 

Կատու — Ագռավնե՛ր, կառ-կառռռռռռռռռռռռռ։

Շուն — Հանուն մաքրության, առաաա՜ջ։

Ագառվները մտնում են ու աղբը  տանում։ Շունն ու կատուն նրանց օգնում են։ Քիչ անց միանում է նաև Փիսիկը:

Աղբաման – Բաց՛ թողեք իմ աղբը: Այսքան տարի կուտակել եմ:

Ագռավ ա – Էլ չես  կուտակի:

Աղբաման – Անպիտաննե՛ր, ախր դուք այստեղից եք սնվում:

Ագռավ բ – Էլ չենք սնվի:

Վերջացնում են մաքրելը։ Ագռավները դուրս են գնում:

Աղբաման – Եթերում  հնչում է երգ՝ «Անամոթները»։ Կատարում է հեղինակը։ 

Մի ժամանակ ես կեղտոտ էի,

Վօ-օ՜,  վօ-օ՜․․․ 

Ամեն օր աղբի մեքենան չէր տանում աղբը,

Վօ-օ՜,  վօ-օ՜․․․ 

Իսկ երբ կառկառները  տարան իմ աղբը,

Վօ-օ՜,  վօ-օ՜․․․ 

Միայն ես բողոքեցի։

Վօ-օ՜,  վօ-օ՜․․․ Ամենակլոր օ՛։ 

Կատու – Մնաց՝ մի բան անենք:

Աղբաման – Ինձ մի՛  դիմեք, ես մեռնում եմ:

Կատու – Չես մեռնի: Դեռ ոչ մի աղբաման չի մեռել: (Շանը.) Մնաց՝ քեզ համար մի տուն գտնենք։

Շուն – Ես արդեն  տուն ունեմ` այս բակը: Շուտով այստեղ երեխաներ կխաղան: Մարդիկ կզբոսնեն և ես նրանց հետ ինձ երջանիկ կզգամ:

Մտնում է Տիկինը:

Տիկին – Какой ужас!.. Нет, какая красота! Փիսի՛կ,  բացիր աչքերդ, բացի՛ր ականջներդ, բացի՛ր քիթդ: Մենք վերջապես գեղեցիկ բակ ունենք: Какой котик!:

Տիկինը  վերցնում է երկու կատուներին և գնում:

Շուն – Սա իմ տունն է։ Ուռաա՜ա։

Աղբաման — Ի՛մ տունն է։

Շուն — Մե՛ր  տունն է։  Կեցցե՛ մաքրությունը:

Աղբաման — Վե՛րջ, վարագույրը փակե՛ք, լույսերն անջատե՛ք, այստեղ մեռնում է վերջին աղբամանը։ Վօ-օ՜,  Վօ-օ՜․․․ Ամենակլոր օ․․․

                                                   ՎԵՐՋ