Արմենուհի ՍԻՍՅԱՆ

  ԾՈՎԱՅԻՆ ՔԱՄԻ Մոնո   Ի՞նչ, ծովային քամի՞, այս բանուկ փողոցում խաչմերուկն անցնելի՞ս… Հնարավո՞ր բան է: Բայց ես զգում եմ նրա կանչը, զգում նրա բույրը: Ավելին.  լսում եմ այն շշունջները,...

Ծիծաղը բնության տված մեծագույն պարգև է: Ծիծաղով հաղթում են, ծիծաղով հաղթահարում, բայց առավել իմաստուն է նա, ով կարողանում է ծիծաղել ինքն իր վրա: Թե կարողացար անել դա, ուրեմն ձեռնոց նետեցիր...

«Սպանել  և մոռանալ» պիեսը տպագրվել է «Դրամատուրգիա» հանդեսում (42-43.2015): Ներկայացնում ենք պիեսը՝ հեղինակի վերջնական տարբերակով: Մենախաղ ԿԻՆ ՃԱՆՃ Ոչ լրիվ լուսավորված բեմ: Մահճակալ, աթոռ, լուսամփոփ: Մահճակալի մոտ, գիշերանոցով կանգնած է...

Թռչուն-մարդ, մարդ-թռչուն` ամեն բան օրինաչափ է բնության մեջ ու հավասարաչափ բաշխված: Ոչ ոք չի կարող ասել` ում հնարավորությունն է առավել օգտակար`սեփական թևերով բարձր թռիչքներ անե՞լը, թե՞ հողին կպած ապրելը` առանց...