Արմենուհի ՍԻՍՅԱՆ / ԾԻԾԱՂԵ՛Ք
Ծիծաղը բնության տված մեծագույն պարգև է: Ծիծաղով հաղթում են, ծիծաղով հաղթահարում, բայց առավել իմաստուն է նա, ով կարողանում է ծիծաղել ինքն իր վրա: Թե կարողացար անել դա, ուրեմն ձեռնոց նետեցիր...
Ծիծաղը բնության տված մեծագույն պարգև է: Ծիծաղով հաղթում են, ծիծաղով հաղթահարում, բայց առավել իմաստուն է նա, ով կարողանում է ծիծաղել ինքն իր վրա: Թե կարողացար անել դա, ուրեմն ձեռնոց նետեցիր...
«Սպանել և մոռանալ» պիեսը տպագրվել է «Դրամատուրգիա» հանդեսում (42-43.2015): Ներկայացնում ենք պիեսը՝ հեղինակի վերջնական տարբերակով: Մենախաղ ԿԻՆ ՃԱՆՃ Ոչ լրիվ լուսավորված բեմ: Մահճակալ, աթոռ, լուսամփոփ: Մահճակալի մոտ, գիշերանոցով կանգնած է...
Թռչուն-մարդ, մարդ-թռչուն` ամեն բան օրինաչափ է բնության մեջ ու հավասարաչափ բաշխված: Ոչ ոք չի կարող ասել` ում հնարավորությունն է առավել օգտակար`սեփական թևերով բարձր թռիչքներ անե՞լը, թե՞ հողին կպած ապրելը` առանց...
Մենախաղ Կիսամութ բեմ: Մահճակալ, աթոռ, լուսամփոփ: Մահճակալի մոտ, գիշերանոցով կանգնած է համարյա երիտասարդ կին` ճանճասպանը ձեռքին: Ճանճի տզզոց: Աստիճանաբար տզզոցն ուժգնանում է: ԿԻՆ — Բզզա՛ վերջին անգամ գոյությունը քո, ճա՛նճ,...